ศิลปหัตถกรรม
รายละเอียด:
ในการแข่งขันครั้งนี้ ผมได้แข่งตอนอยู่ม.3 ซึ่งเป็นการแข่งขันหุ่นยนต์ครั้งแรกของผมเลย🥶 แต่ต้องยอมรับว่าหุ่นตัวนี้ผมไม่ได้ทำเองเป็นของรุ่นพี่ทำให้ แล้วให้ผมมาฝึกประกอบกับจัมป์สายแล้วก็บังคับ ในการแข่งขันนี้แบ่งออกเป็น2ภารกิจใหญ่ๆ คือ 1.ให้หุ่นบังคับถือขวดไปให้หุ่นอัตโนมัติได้โดยขวดไม่แตะพื้น 2.ให้หุ่นอัตโนมัตินำขวดไปวางไว้บนเสาชัยให้ตั้งได้ แล้วยกธงที่ติดไว้กับหุ่นขึ้น และภารกิจย่อยเช่น การนำขวด4ขวดที่จุดหนึ่งไปไว้อีกจุดหนึ่งโดยขวดต้องอยู่ในวงที่กำหนดซึ่งจริงๆไม่ยาก แต่ที่ได้ที่2เพราะการเตรียมตัวและสื่อสารที่ผิดพลาด ก่อนจะมาที่สนาม รุ่นพี่ที่ฝึกพวกผมได้บอกว่าจะเอาโน๊ตบุ้คมาให้จะได้เอาไปแก้โค้ดสีสำหรับหุ่นอัตโนมัติ เมื่อใกล้ถึงเวลาทุกคนก็เอาของขึ้นรถแล้วเพื่อนผมก็ถามว่า พี่เอาโน๊ตบุ้คมาให้รึยัง รุ่นพี่ก็บอกเอามาแล้ว เพื่อนผมก็นึกว่าพี่แกเอาใส่ รถให้แล้ว แต่ที่ไหนได้พอไปถึงเพื่อนผมก็ถามว่าโน๊ตบุ้คที่พี่เอามาให้อยู่ไหน พี่เขาก็บอกว่าไม่ได้อยู่กับพี่ พวกผมก็งงเลยถามกลับว่าก็ไหนพี่จะเอามาให้พวกผมพี่แกบอกว่าพี่เอาไว้ให้บนห้องซ้อมแล้ว ใช่ครับ ไว้บนห้องซ้อมแต่ไม่ได้เอาใส่รถ 💀 ผมพี่ไม่ได้มีส่วนรับผิดชอบตรงนั้นก็เลยได้แค่แอบโมโหนิดหน่อย แต่ก็ได้แต่ทำส่วนของตัวเองให้สุดความสามารถ เมื่อเข้าสนามก็มีกรรมการมาตรวจของว่าแอบประกอบมามั้ยโกงรึเปล่า แล้วทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีจนถึงใกล้เวลาเอาลงสนามเขาจะมีให้เทสระบบก่อน ซึ่งตอนที่เพื่อนผมเอาไปเทสผมแทบจะถอดใจเลยครับ เพราะหุ่นอัตโนมัติวิ่งได้ไม่ตรงเส้นเลย หามุมเลี้ยวไม่เจอ (สำหรับคนที่ไม่รู้ ระบบหุ่นอัติโนมัติจะใช้เซนเซอร์วัดแส่งที่ทำให้มันเดินอยู่ในแถบดำซึ่งหลอดไฟแต่ละที่ใช้ไม่เหมือนกันอยู่แล้วครับ เราจึงต้องมีการปรับค่าแสงตลอด พอไม่มีโน๊ตบุ้คก็เหมือนเสียตาไปล่ะครับ มันมองไม่เห็นเส้น) ผมก็ได้แต่บังคับหุ่นผมให้เอาขวดไปวางได้ทั้งสี่ขวดล่ะครับ ผลออกมาได้ที่สอง เพราะมีแข่งแค่2ทีม😎 ไม่น่าภาคภูมิใจเท่าไหร่แต่ก็ถือว่าเป็นบทเรียน ด้วยเหตุนี้มันทำให้ตัวผมรอบคอบขึ้นมากเวลาทำอะไรจนเวลานึกอะไรได้ว่าหายรึเปล่าต้องหาให้เจอทันทีเลยล่ะครับ ไม่งั้นก็จะแพนิคตลอดไปเลยล่ะครับจนกว่าจะรู้ว่ามันหายหรือมันยังอยู่